Hubert Jóźwiak, student pierwszego roku fizyki drugiego stopnia znalazł się wśród laureatów konkursu o Diamentowy Grant. Otrzyma prawie sto dziewięćdziesiąt tysięcy złotych na realizację projektu Efekty zderzeniowe w strukturze nadsubtelnej cząsteczki wodoru - fundamentalny problem współczesnej spektroskopii molekularnej.
Konkurs o Diamentowy Grant jest przeznaczony dla wybitnie uzdolnionych studentów studiów jednolitych magisterskich lub absolwentów studiów I stopnia, prowadzących badania naukowe na wysokim poziomie i posiadających wyróżniający się dorobek naukowy.
W VIII edycji konkursu, spośród 243 wnioskodawców, w dwustopniowym postępowaniu, zespół ekspertów wyłonił 85 laureatów, których projekty uzyskały ocenę końcową nie mniejszą niż 85 pkt. Wśród nich jest troje studentów z UMK. Laureaci otrzymają do 220 tys. zł na realizację swoich pierwszych samodzielnych projektów badawczych, trwających od 12 do 48 miesięcy. W trakcie realizacji projektu będą mogli pobierać wynagrodzenie w wysokości do 2500 zł miesięcznie.
Projekt Huberta Jóźwiaka jest zaplanowany na 48 miesięcy.
Oto jego krótki opis merytoryczny:
Współczesne eksperymentalne techniki spektroskopowe umożliwiają weryfikację najbardziej zaawansowanych teoretycznych obliczeń energii przejść molekularnych z niespotykaną dotąd dokładnością. Najlepszym układem molekularnym, na którym można dokonywać takich porównań, jest cząsteczka wodoru. Badania zgodności między teorią i eksperymentem w tym układzie wykorzystywane są do testowania elektrodynamiki kwantowej dla molekuł i poszukiwania nowej fizyki, wykraczającej poza Model Standardowy. W 2018 roku ukazały się dwie prace eksperymentalne [Phys. Rev. Lett. 120, 153001 (2018), Phys. Rev. Lett. 120, 153002 (2018)], w których po raz pierwszy zaprezentowano wyniki badań słabych linii dipolowych molekuły HD (izotopologu cząsteczki wodoru), za pomocą subdopplerowskiej spektroskopii nasyceniowej. Dzięki zastosowanej technice, dwóm zespołom badawczym udało się określić energię przejścia pomiędzy dwoma stanami rotacyjno-wibracyjnymi, zwiększając dokładność dotychczasowych wyników aż o cztery rzędy wielkości. Te dwie przełomowe prace spowodowały jednak burzliwą dyskusję w środowisku spektroskopowym. Po pierwsze, położenia linii różnią się prawie aż o 1 MHz, podczas gdy ich niepewności są mniejsze niż 100 kHz. Po drugie, obie prace podają różne wartości poszerzenia linii, wynikającego z efektów zderzeniowych. Po trzecie, żadne z wyników nie ujawniły struktury nadsubtelnej stanów molekuły HD, spodziewanej na tym poziomie dokładności. Celem projektu jest rozwiązanie tej zagadkowej rozbieżności, w oparciu o najdokładniejsze metody obliczania parametrów kształtu subdopplerowskich linii nasyceniowych. Po pierwsze, w projekcie wyznaczone zostaną parametry poszerzenia i przesunięcia dyskutowanej linii za pomocą kwantowomechanicznych obliczeń rozproszeniowych. Po drugie, zweryfikowana zostanie hipoteza, że za brak widocznej struktury nadsubtelnej odpowiada sprzężenie zderzeniowe między jej komponentami. W tym celu, po raz pierwszy w obliczeniach parametrów kształtu linii metodami ab initio, zostanie uwzględniona struktura nadsubtelna.