Toruński zespół zajmujący się datowaniem luminescencyjnym opublikował pracę prezentującą metodę datowania osadów wykorzystującą nowy sposób pomiaru optycznie stymulowanej luminescencji (OSL). Fundamentem datowania luminescencyjnego osadów geologicznych jest założenie, że sygnał OSL minerału wykorzystywanego do wyznaczania wieku jest całkowicie wygaszany przez światło słoneczne w czasie transportu przed odłożeniem warstwy osadu. Wobec tego do datowania nadaje się taka składowa OSL, która jest najefektywniej optycznie wygaszana. Dotychczas w powszechnie stosowanym protokole datowania sygnał OSL mierzono w sposób, który nie pozwalał na wydzielenie składowych o różnych charakterystykach wygaszania. Nowe metody pomiaru OSL, które opracowano w Toruniu na bazie poszerzenia modelu OSL o udział w procesie luminescencji drgań sieci krystalicznej, pozwalają na separowanie w pomiarach różnych składowych OSL. Zaproponowany protokół datowania wykorzystuje do wyznaczenia wieku wyłącznie najszybciej zanikającą w świetle składową OSL. Pozwala to uzyskiwać dokładniejszy wynik datowania. Poza tym, z uwagi na swoisty kształt krzywej uzyskiwany w pomiarach dla pożądanej składowej OSL, można łatwo zidentyfikować materiał, który nie wykazuje prawidłowych właściwości i nie powinien być wykorzystywany w datowaniu.
Głównymi autorami pracy są mgr inż. Tomasz Rerek (doktorant w Katedrze Fizyki Stosowanej), dr Piotr Palczewski i dr hab. Alicja Chruścińska, prof. UMK. W pracach uczestniczyła także dr Magdalena Biernacka (Katedra Fizyki Stosowanej, IF UMK) oraz Yannick Lefrais (Institut de Recherche sur les Archéomatériaux-Centre de Recherche en Physique Appliquée á l’Archéologie (IRAMAT-CRP2A), Université Bordeaux Montaigne), którzy przeprowadzili analizy potwierdzające czystość materiału wykorzystywanego do badań.
Publikację można pobrać ze strony czasopisma Measurement.