Roman Stanisław Ingarden, był fizykiem matematycznym specjalizującym się w optyce geometrycznej, statystycznej i kwantowej oraz termodynamice statystycznej i teorii informacji, ze szczególnym uwzględnieniem termodynamiki i dynamiki informacyjnej i geometrii informacyjnej. Był członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych. Jest autorem i współautorem ok. 100 oryginalnych prac z fizyki matematycznej oraz kilkunastu podręczników i skryptów z tej dziedziny. Był doktorem honoris causa UMK, organizatorem Instytutu Fizyki na UMK i jego pierwszym dyrektorem.
Urodził się w Zakopanem 1 października 1920 roku jako syn Romana Witolda Ingardena, późniejszego profesora filozofii uniwerstytetów we Lwowie i Krakowie. W latach 1921-1926 mieszkał w Toruniu, potem we Lwowie, gdzie w 1938 roku rozpoczął studia z fizyki, zakończone z uwagi na działania wojenne w 1946 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował następnie na Uniwersytecie Wrocławskim – tu w 1954 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1964 roku profesora zwyczajnego – oraz równolegle w Instytucie Matematycznym PAN (1950-1956) jako szef grupy optyki geometrycznej i w Instytucie Fizyki PAN (1956-1966) jako szef Zakładu Fizyki Niskich Temperatur. Zajmował się wówczas m.in. informacyjnym podejściem do zagadnień termodynamicznych, w tym informacją bez prawdopodobieństwa. W 1966 roku prof. Ingarden przeniósł się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie dwa lata później organizował tworzony wówczas Instytut Fizyki i objął stanowisko jego dyrektora, które piastował do roku 1978. W 1970 roku był pomysłodawcą i pierwszym redaktorem naczelnym czasopisma „Reports on Mathematical Physics”, powoływanego do życia przez Instytut Fizyki UMK i Polskie Towarzystwo Fizyczne. Jako visiting professor pracował w instytucjach naukowych wielu krajów, m.in. USA, Japonii, Niemiec i Francji.
W 1991 roku prof. Ingarden przeszedł na emeryturę. W latach 90. wydał dwie monografie z fizyki matematycznej oraz dwie książki historyczno-filozoficzne. W 1996 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa UMK. Zafascynowany językiem i kulturą japońską, pracował do końca jako wykładowca w Pracowni Języka i Kultury Japońskiej UMK, którą pomagał tworzyć.
Zmarł w Krakowie 12 lipca 2011 r.