Odkrycie
neutronu
Walther
Bothe
i
Herbert Becker w 1930 roku badali oddziaływanie cząstek alfa z
lekkimi
atomami.
Bombardując cząstkami alfa beryl, zauważyli oni,
że emituje on niesłychanie przenikliwe promieniowanie, które przechodzi
nawet
przez dwudziestocentymetrową ścianę wykonaną z ołowiu. Promieniowanie
to
nazwano promieniowaniem berylowym. Podobne eksperymenty przeprowadzali
małżonkowie Frederic Joliot i jego żona Irena Joliot-Curie. Zarówno
jedni, jak
i drudzy błędnie sądzili, że mają do czynienia z promieniami Roentgena.
W
1932 roku James
Chadwick wykonał podobne doświadczenie, ale dodatkowo
w pewnej odległości od tarczy
umieścił wosk parafinowy. Gdy promieniowanie berylowe trafiały na wosk,
to
wybijały z niego protony. Energia, zawarta w promieniach Roentgena,
wystarczyła
do uwolnienia elektronów z atomów parafiny, ale nie mogła doprowadzić
do
wybicia protonów. Chadwick stwierdził, że wybicie protonów musiało
być
spowodowane przez promieniowanie obojętnych cząstek, które mają masę
zbliżoną
do masy protonu. Cząstki te nazwano neutronami.
Neutrony
dzięki
temu,
że są obojętne, mogą przenikać przez grube warstwy materiałów
(takich jak
na przykład ołów). Jest tak, gdyż ich ruch nie jest zaburzany przez
cząstki
naładowane dodatnio, bądź ujemnie, które wchodzą w skład atomów
materiału,
przez który mają przechodzić neutrony.
| Symbol |
|
| Klasyfikacja |
barion,
hadron
|
| Ładunek |
|
| Masa |
|
| Spin |
1/2
|
| Struktura |
udd
|
Tabela: Podstawowe własności neutronu.